21.5 Logan w Śródziemiu czyli "I want YOU for Rohan army!"

Dobry wieczór, ulubieni Czytacze
Dziś po raz ostatni przed weekendem, lecz nie ostatni w ogóle podziwiać będziemy harce Logana w Śródziemiu. Odwiedzimy rozbrykaną stolicę zaskakująco ucywilizowanego Rohanu, gdzie lord Wolverine będzie mógł w pocie czoła poskakać po różnych koniach...
Miłego czytania!

Adres blogaska: http://antubis0.blog.onet.pl/
Zanalizowali: Ithil i Johnny Zeitgeist 

RI.cz.5 Edoras stolica Rohanu

- Moi ziomkowie, też są nieustannie nękani - powiedział Eomer.

Od wielu już miesięcy, nasze ziemie palą i plądrują zgraje orków, które zeszły z gór. Na wsie napadają ogromne gobliny, wyhodowane przez Sarumana w jego podziemiach [A kto to mówi? Narrator był Rohirimem?]. Biały czarodziej zbrojną ręką chce podbić Rohan i już zbiera siły.

- Dlaczego nie walczycie? - spytał Logan, chętnie zmieniając temat.

- Ależ walczymy! - Żachnął się Marszałek. - A raczej staramy się [„Większość naszych żołnierzy już za trzecim podejściem potrafi złapać miecz za właściwy koniec!”]. Co dzień próbuję werbować nowych ludzi, którzy ruszyliby ze mną do walki [*klik*]. Ale to nie jest takie proste - westchnął ciężko i bezsilnie. - Nikt zdaje się tego nie dostrzegać. Nikt nie widzi, że kraj słabnie. Do tego, Saruman wysłał na dwór królewski szpiega, Grimę Smoczego Języka [no... „szpieg” to raczej złe słowo. Może mąciwoda? Albo Wielki Królewski Nikt?]. A od kiedy on się zjawił król podupadł na zdrowiu, osłabł, postarzał się niespodziewanie [ktoś tu widział tylko film – w książce Theoden nie przechodzi aż takiej fizycznej przemiany. Ale tak sobie tylko nerdzę i sarkam, nie zwracajcie uwagi...]. Podejrzewam, że gad truje mojego wuja. Mianował się najbliższym, przybocznym króla i nie odstępuje go na krok. Wkłada w jego usta niedorzeczne rozkazy [strzykawką czy karmi go karteczkami?], niemal sam zaczął rządzić. Wysyła wojska na wschód i południe, najdalej od chord orków […też zamierzam trzymać się jak najdalej od CHord orków!], które niszczą mój kraj. Ja i mój wierny oddział ścigamy ich bez litości, ale jest ich zbyt wielu.

- A inni? - spytał Logan. - Ktoś chyba jeszcze prócz ciebie może mu się przeciwstawić.

- Inni?! - warknął Eomer. - Grima potrafi być bardzo przekonywującym mówcą [bardzo przekonywująco rusza brwiami]. A poza tym, większość boi się, po tym jak Smoczy Język kazał zabić kilku żołnierzy za nieposłuszeństwo, a kilku znakomitych dowódców wypędził z Rohanu pod groźbą śmierci. Problem w tym, że jeśli nie połączymy sił a król nie obudzi się z tej dziwnej śpiączki, nie zwyciężymy [Psychologia, medycyna... Kto by pomyślał, że ci Rohirrimowie byli tacy wykształceni?].

Zdenerwowany Marszałek popędził konia, i ruszył galopem. Po kilku wzniesieniach i pagórkach, Logan zobaczył Edoras [Znienacka. Dookoła nie było żadnych wiosek ani osad- równiny, równiny, równiny i SUDDENLY! stolica]. Drewniane domki pokryte strzechą, ustawione obok siebie, wspinały się na dość wysokie, skalne wzniesienie, na szczyt wynosząc pałac [sapiąc i strząsając z siebie pot lejący się z rynien. Pałac już dawno powinien był przejść na dietę]. Całość otoczona była wysoką, drewnianą palisadą.

Logan rozglądał się ciekawie, kiedy przejechali przez bramę. Architektura zaskakująco przypominała mu budowle wikingów lub innych nordyckich ludów [a to bardzo ciekawe, bo Rohirrimowie byli bardzo silnie wzorowani na Sasach], rzeźbione naszczytniki dachów, fronty niektórych domów. Ludzie chodzili w milczeniu, wszyscy ubrani w brunatne, ciemno szare, lub czarne, czasem zielone stroje. Kobiety z chustami na głowach, niosące kosze. Mężczyźni prowadzący konie. Wszyscy wydawali się smutni i przygnębieni.

- Wesoło tu - pomyślał Logan. - Ciekawe czy zawsze tak tu jest? [Gimli pokręcił głową z dezaprobatą i wniósł sprawę o plagiat]

Podjechali do długich budynków garnizonów wojskowych, i tam stanęli. Logan zsunął się z konia Eomera [… O Manwe, Manwe, Manwe...], i dość boleśnie uświadomił sobie, że wieki nie siedział na koniu [to za łatwe. Stanowczo za łatwe...].

Kiedy stanął na twardej ziemi, nogi niemal ugięły się pod nim. Tępy ból oplótł jego uda i pachwiny, usztywniając niby gipsowym opatrunkiem. Pochylił się, dyskretnie masując obolałe nogi [jak niby? Wszedł z parawan? Poza tym, wielkie brawa za realizm i w ogóle... Ale Wolverine nie jest realistyczny. Jest mutantem i jego czynnik regeneracyjny powinien zająć się takimi obtarciami zanim Logan skończył by zeskakiwać z konia...].

- Coś się stało? - zapytał Eomer podchodząc. Jego usta wydłużyły się w lekkim uśmiechu [uszy zaczęły łopotać ironicznie], jakby doskonale wiedział co dolega Loganowi.

- Nie nic - odparł ten szybko, prostując się.

- To minie - powiedział Marszałek, nie mogąc powstrzymać uśmiechu. Kilku żołnierzy też się uśmiechało ukradkiem, lub śmiało cicho kręcąc głowami. Logan warknął w złości, i obrzucił ich groźnym spojrzeniem. Eomer położył mu dłoń na ramieniu, i lekko skierował w kierunku jednego z długich budynków.

- Niedługo będzie obiad, chyba zjesz z nami posiłek?

- Chętnie. Od dwóch dni nic nie jadłem. [„Jeśli to nie sprawi zbyt wielkiego kłopotu” powiedział Logan, Trzeci Lord Wolverine, poprawiając monokl i mocniej ściskając laseczkę w wypielęgnowanej dłoni „Naprawdę nie chciałbym przeszkadzać...”]

Mieli wejść do jednego z budynków, kiedy zobaczył stojącego przed wejściem żołnierza w długiej, łuskowej kolczudze, z hełmem przyozdobionym wysokim szczytem w kształcie końskiej głowy. Zdobniejszą od innych zbroje, zasłoniętą miał długim, zielonym płaszczem, przy boku wisiał mu miecz, a w ręku trzymał włócznię. Ogółem wyglądał zupełnie inaczej niż żołnierze Eomera, bardziej odświętnie. Logan dobrze pomyślał [aż się cały spocił], że to pewnie straż przyboczna króla. Eomer zatrzymał się przed tym żołnierzem i bez słowa, skinął mu głową.

- Niestety nie mogę ci towarzyszyć - powiedział odwracając się w stronę Logana. Muszę iść pilnie porozmawiać z królem. Andorze!- zatrzymał jakiegoś żołnierza. - Towarzysz naszemu gościowi - rozkazał. - Zaprowadź do stołówki niech zje z wami [„a potem pamiętaj, żeby zdać broń do magazynu, za pokwitowaniem. I chcę do rana mieć raport na swoim biurku!” Serio, w Rohanie byłaby raczej wielka sala, na której jeźdźcy, psy i konie jedzą niemal z jednej miski...], potem przydziel nocleg w którejś z wolnych kwater, bo jak sądzę nie masz się gdzie zatrzymać? - zapytał zwracając się do Logana.

- Rzeczywiście. Nie mam. Dziękuję za to wszystko.

- My Rohańczycy nie jesteśmy ufni wobec obcych [Czego dowód dałeś ufając ekstremalnie dziwnemu obcemu na słowo, opowiadając mu o szczegółach życia władcy i wpuszczając na dwór], ale nie mamy w zwyczaju zostawiać gości przed bramą na gościńcu. Może się jeszcze dziś spotkamy, tymczasem popytaj ludzi i żołnierzy, może ktoś będzie coś wiedział. Odwrócił się i poszedł z milczącym żołnierzem [Co za strumień świadomości!].